Op zaal

Vanmiddag is Chris van de Medium Care overgeplaatst naar de zaal. Alle slangetjes waren bijna (op 1 na) verdwenen en hij was al wer wat spraakzaam. Hij vertelde de zaalarts met zijn linkerarm bijna te kunnen optillen toen er kleine testjes werden gedaan om te kijken of alles het nog deed. Toen ik vanavond bij hem was is hij zijn bed uitgeweest om naar het toilet te gaan. Wel was hij behoorlijk moe en had hij wat koorts toen ik weg ging en hij heeft ook nog hoofdpijn. Dat houden ze bij door te vragen een score aan te geven op een pijnschaal. (geen pijn tot ondraaglijke pijn) Maar al met al gaat het best goed.

Eindelijk: de operatie

Vandaag was het dan echt zover. Chris is geopereerd. Na een dag vol spanning die aan het eind van de middag behoorlijk begon op te lopen omdat er maar niet gebeld werd en ik bij elk telefoontje zo'n beetje rechtop vloog en mijn hartslag verdubbelde, waarna het dan een meelevend familielid bleek te zijn heb ik zelf maar gebeld en bleek dat Chris later dan gepland naar de OK was gegaan en dat het nog uren zou duren. Dat nam de spanning een beetje weg en om half zes werd ik dan eindelijk gebeld door de chirurg die het eerste deel van de operatie heeft gedaan. Het tweede deel is door een of andere professor gedaan.
De operatie is goed gegaan. Het was een behoorlijke klus, de tumor was fors maar het merendeel hebben ze weg kunnen halen. Ik mag vanavond om half 8 bellen om te vragen hoe laat ik vanavond nog even langs mag komen. Ik houd jullie op de hoogte en we wachten het verder maar weer even af.

weer wachten, geen griep, goede grap?

UPDATE: net op mijn voicemail: of ik me morgen weer wil melden; men heeft me op de planning van a.s. vrijdag, dus 27 november in de planning gezet. Is het dan zo ver?Nu maar even de afgelopen dagen doornemen.

Maandag na een koortsvrij weekend door de neurochirurg gebeld. Hoe het met me ging. Ik voelde me beter dan toen ze me uit het ziekenhuis naar huis stuurden, maar ook ongeruster. Ja, Het beest was weer gegroeid volgens de nieuwe MRI. Ik vroeg maar niet hoeveel. En het was geen griep, ook geen Mexicaanse ! Als de neurochirurg de anaesthesist kon overhalen zou hij wel de maximale druk op Opname zetten, zodat ik er deze week nog tussen gezet kon worden. (Maar ja, zie dan maar eens op die operatietafel te komen...)Wacht u maar, wij bellen u. Een oud recept, wat me inmiddels richting uitputting brengt. Het is nog steeds kiezen tussen twee kwaden, waar ik geen invloed op heb.
Er kwam nog iets bij: mijn belangrijkste opdrachtgever heeft besloten dat ze, zoals vriend R. dat oneerbiedig zegt, doorgaan als een sigaren rokende herensocieteit. En dat samenwerking tussen hun organisaties op medewerkersniveau niet langer aangewakkerd moet worden. Waarmee mijn belangrijkste kostendrager komt te vervallen. Ze hebben meteen maar een opzeggingsbrief gestuurd naar mijn baas. Waarmee mijn werkgever, die net met een flinke inkrimpingsoperatie bezig is er een probleem bij heeft gekregen. Zeg maar hoofdpijndosssier. Ik de hoofdpijn, zij het dossier. Dat zijn toch dingen waar ik me nu niet het hoofd zou moeten breken. Laat dat maar aan de chirurgen over, die hebben er voor doorgeleerd. Het is niet anders.
Zaterdag ging een Uurtje Bach ( BWV 139: Wohl Dem, der sich auf seinen Gott.. http://www.youtube.com/watch?v=I_JozqLwJic )wel; het Collegium Vocale Zaandam was als vanouds weer grandioos en de tekst was erg toepasselijk. Wat konden die tekstschrijvers in de zeventiende eeuw mooi dichten. Soms lijken ze wel op die Astrologische tekstjes in de dagbladen. Je kan er altijd wat mee: voor mij schreef de tekstschrijver speciaal "Das Unglueck schlaegt auf allen Seiten Um mich ein zentnerschweres Band ( en dan wordt de muziek ineens heel vrolijk: ) Doch ploetzlich erscheinet die helfende Hand, Mir scheint des Trostes Licht von weiten." Daaraan moet Scheringa gedacht hebben ( Bos ??) en Thierry Henry (verkeerde god ?)vorige week bij Ierland-Frankrijk - was gewoon hands en haalde het niet bij Maradona. Probeer dan maar eens atheist te blijven...



Enfin, om in de reli-sfeer te blijven en een win-win-win-win idee te presenteren:
Irritieer jij je ook zo aan die slecht Nederlands sprekende Tele2 zwarte schapen, met van dat James Brown haar, strak van de Brilcream en van vóór het stretchen van kroeshaar? Ik in ieder geval mateloos. Nou is het overmorgen meen ik Offerfeest bij de islam. ( De hindoes in Nepal zijn al begonnen; daar gaan er 100.000 zwarte schapen aan; de 20.000 slachters drinken zich eerst moed in en dan gaat het er een stuk woester aan toe dan in de Islamitische slachthuizen....) Wie het zich kan permitteren laat dan een schaap of een os slachten, eet eens goed voor de reis naar Mekka en geeft de andere helft aan vrienden, buren en de armen.
Als we -en dan bedoel ik alle wereldburgers, ook de Tele2 klanten - nou eens alle zwarte schapen opkopen en die Halal ( of als je dat liever hebt koosjer )laten slachten en meteen maar even alles weggeven aan de armen en de hongerigen in de wereld, via de Voedselbank of direct, en zelf ook eens een tijdje wat meer schapenstoofpotjes eten. Armen en behoeftigen blij, Allah blij, slager blij, volgens mij ook goed voor het milieu, Tele2 staat voor schut en moet iets beters vinden dan cheap sheep, de prijs van schapenvlees daalt nog verder en we hoeven ons minder aan die stomme reclame te irriteren.

En opnieuw dank voor bloemen, kaartjes en goede wensen. Ik heb ze nodig....

terug op de wachtlijst; weer die ****griep!

Ik krijg er een punthoofd van, zie hiernaast! En ik ben nu toch echt aan verlichting toe.....

Even bijwerken voor al die lieve mensen die meekijken, lezen en leven en die allemaal mijn lief gaan bellen hoe het is gegaan. Ook worden er weer verse bloemen aangevoerd. Maar er is nog niks gegaan!

Wat is het geval? De dag voor de opname hebben we eerst lekker met zijn viertjes gegeten bij Tomo Sushi, een aanrader. Dan een klein stukkie lopen en een toetje (nou ja...) bij Haagen Dasz. Na thuiskomst voelde ik me niet zo lekker en ben rillerig naar bed gegaan. Dat kwam niet van het heerlijke ijs: de thermometer gaf 39.4 aan en de volgende ochtend was mijn temperatuur amper gezakt. Bellen naar Opname: kom maar langs, dan kijken we hier wel even wat er is en of dat een beletsel is.
En zo gebeurde het, dat mijn eerste bezoek die avond me kon helpen de boel weer in te pakken, er een verse MRI van Het Beest is gemaakt en allerlei dingen afgenomen en op kweek zijn gezet. De anesthesist wilde geen risico nemen. Iedereen die bij mij op de kamer kwam moest een smoeltje voor en latex handschoenen aan. Bijzonder: ontslagen uit het ziekenhuis omdat ik ziek was. Maar zo werd terwijl wij inpakten een vers opgeroepen patient die nu eerder aan de beurt was van het protocol voor de volgende dag op de hoogte gesteld.En zo heeft wederom ieder nadeel se foordeel.
Gisteren een gat in de dag geslapen en vanmorgen was de koorts iets gezakt.
Vandaag zal ik gebeld worden met nader bericht. De Neurochirurg was het niet eens met de Anesthesist ( toch niet onbelangrijk, zie

http://inmijnkop.blogspot.com/2009/11/crisis-en-griep.html

) dat ik twee weken koortsvrij moet zijn voor een operatie. Is er gelukkig toch iemand met enig gevoel van urgentie daar. Ik ben benieuwd, maar te gammel om ongeduldig te zijn....

aan de beurt

Ja, met al dat geschuif maak ik het nu mee dat er gebeld wordt of de patient al bezoek etc. kan krijgen. Even geduld nog a.u.b. Morgen word ik opgenomen en donderdag geopereerd. Ik heb zojuist ingestemd met deelname aan een onderzoek naar hoe de bedrading zich herstelt na zo'n operatie. Dus er herstelt zich in ieder geval iets.
Verder vragen mensen me hoe ik me nu voel, en ik zie dat ik het daar amper over heb. Ga ik hierbij goed maken. Van dat wachten word je geschift en bekaf: je leeft naar een moment toe dat er niet is, of niet blijkt te zijn als het zover is. En dat sloopt je. Ik voel me zo dus ongeveer, maar dan aan de andere kant ( mijn rechterkant vooral ) :



Twee-drie keer per dag ga ik knockout op de bank. Alsof mijn energieknop om gaat. Soms van een wandelingetje van een half uurtje, soms van een uurtje internetten. Ik ben dan al gauw een uurtje van de wereld. Als ik loop gaat dat wat langzaam, stijf en wankel. Met de Rivotril slaap ik nog steeds prima, al moet er soms -tegen de hoofdpijn- nog een pilletje bij (bv. Paracetamol). 's Morgens ben ik dan zo suf dat ik een half uur nodig heb om mezelf overeind te krijgen, en van douchen en ontbijt moet ik dan weer een half uurtje bijkomen, zo vermoeiend werkt dat.
Enfin, misschien voor de operatie nog een update; daarna neemt mijn lief het even over.....

crisis en griep

Dankzij de crisis heb ik de broekriem al enige tijd wat aangehaald. Dat was mijn redding gisteren toen ik door Dr. E. gebeld werd met de mededeling dat mijn a.s. donderdag geplande operatie wordt uitgesteld tot 20 november. Mijn broek zakte maar een klein stukje af, namelijk. Aardig dat hij me dat zelf berichtte. Ik was te verbouwereerd om te vragen waarom, maar begreep dat er (vanwege de Mexicaanse grap /griep ?)binnen een korte periode een wachtrij van 200 te opereren patienten bij het VUMc is ontstaan. Eén patient die vier dagen op de IC blijft houdt dan ongeveer 4 operaties tegen. En dat mijn toestand niet dermate ernstig was dat ik daarom deze week geholpen zou moeten worden. Niet echt geruststellend omdat de medici al bijna een maand geleden voor het laatst hebben gezien wat er in mijn hoofd zit. Jullie, lezertjes, zijn denk ik beter op de hoogte! En ik hou er de moed maar in...
Maar ja intussen verstrijkt de tijd en maak je ongemerkt allerlei gewichtige zaken mee. Zoals de Week van de Hersentumor(eerste week van november), de Dag van de Mantelzorg en de Maand van de Spiritualiteit, de Mexicaanse grap van WimAlex(volgens mij expres, nu kan het nog en het is een kleinkind van Bernhard, die daar ook wel van hield), de Mauerfallherdenking, de eerste keer dat Wilders verklaart dat iemand niet bedreigd mag worden en morgen Sint Maarten. Misschien kan ik nog het optreden van Bela Fleck zien en ik kan er vrijdag in ieder geval zijn als Sacha jarig is. Zo hep elk nadeel weer se foordeel

bevalling

Nog een paar dagen en dan is het zover. Het lijkt wel een beetje op die vraag " wanneer ben je uitgerekend?" die zwangere vrouwen wel eens krijgen als ze op alle dagen lopen. Maar ja, van een hersentumor ga je niet direct mank lopen; mensen zeggen zelfs dat ik er goed uit zie.
Als ik de scans nog eens bekijk en de horrorachtige filmpjes op YouTube ben ik toch wel benieuwd wat ze nou vinden. Zo van die 5 cm lange wormen die je via varkensvlees binnen kunt krijgen ( blij dat ik dat nauwelijks eet ) en die je hersens van binnen opvreten lijkt me toch onwaarschijnlijk. En evenmin verwacht ik de geboorte van een Pallas Athena, zoals die door Hepahaistos met een bijl uit het hoofd van haar aan hevige hoofdpijnen lijdende vader Zeus werd bevrijd. Want ik heb ook geen zwangere vrouw opgegegeten. Dat kon Zeus dus wel, vandaar.

Dit is een testje om te kijken of ik straks ook iets kan schrijven in het Blog van C om jullie op de hoogte te houden wanneer hij straks in het ziekenhuis ligt.

vitamine D als nieuwe mogelijkheid

Mijn huisarts berichtte me dat hij contact met de opnameplanning had gehad. Heidi van VUMC wist meteen dat het over mij ging. Zou zou "haar best doen", (Hoofdstuk 4f uit het in de vorige post genoemde handboek ). Maar "ze kon niets beloven" (voetnoot pag. 122 ). Dus we houden het vooralsnog op de operatie op 12 november en een dag eerder opname. Maar wie weet.....

Intussen - je moet toch wat- via de SMS vernomen dat er op een masterclass-nascholing voor huisartsen een onderzoek (door een gynaecoloog - ik heb altijd al gedoe met vrouwen gehad- van Medisch Spectrum Twente - van die "foute neurochirurg" weetjewel) werd gepresenteerd waarin een hoge (heet dat orthomoleculaire ?) dosering vitamine D genezend (ook in de nabehandeling) en zelfs preventief zou werken op allerlei kankersoorten. Er waren zelfs plaatjes van hersenscans vertoond om het effect te demonstreren.
Voor de doorbijters onder jullie: http://www.mst.nl/gynaecologie/onze_specialisten/franke/vitamine-D-van-bot-tot-kankertherapie.pdf
Bij de huisarts werd er meteen gekeken naar vervelende gevolgen bij overdosering ( je kunt je botten er zowat mee oplossen ;-) , maar ook gebeld met de apotheek om het te bestellen. Dat duurt een paar dagen maar ik wen er al aan door veel van die pilletjes te slikken die ze voorschrijven aan oudere dames met botontkalking. Geeft me in ieder geval het gevoel er zelf iets aan te doen. Eigenlijk gewoon terug naar de lepel levertraan, zittend op de keukentafel, voor het slapen gaan.

Als toegift vandaag een afsluiter die ik onder iemands mail tegenkwam:
"Today is a gift; that's why we call it the present". Niet te vertalen, wel hardstikke waar. Leef ernaar!