warhoofd

Als je zo'n tijd moet wachten, haal je je van alles in je hoofd. En daar zit al iets wat er niet hoort! Ik zag gisteren bijvoorbeeld Grey's Anatomy, over een hersenoperatie die erg moeilijk was en me sterk deed denken aan wat er straks met mij zou kunnen gebeuren. Een rare gewaarwording!! Stress bij de patiënt rondom een operatie leidt veel vaker tot complicaties en slecht herstel, was de boodschap. En ik ben al zo'n rustig type! Dus hoe zorg je nou voor minder stress de komende weken? Alles wordt alsmaar onzekerder...
Nabijheid en steun van je omgeving is ook erg belangrijk. Daar merk ik gelukkig veel van. Weer prachtige bloemen gekregen(dank,Nella), de kaartjes blijven komen en vrienden bellen of bezoeken me of ik kom ze tegen in de stad. En dan maak ik me lekker ouderwets kwaad en we lachen wat af. Ik hoop dat dat straks zo blijft want het geeft me zin en energie.
Soms hoor, zie of ruik ik dingen die er niet zijn of kunnen zijn. En mijn hoofd `klopt`. Dat schijnt er bij te horen. Maar toen ik gisteren in de krant las, dat een achtjarig kind tot 45 dagen tuchtschool was veroordeeld omdat het zijn pas gekregen kampeerbestekje trots mee naar school had genomen(wapenbezit), dacht ik echt dat het nu wel heel erg wordt. Maar ook anderen zagen het gedrukt staan. Dus het ligt niet alleen aan mij dat het lijkt of de wereld gek wordt.
Gauw wat aan doen dan maar! a.s. vrijdag nieuwe MRIscan. De klok tikt..
Maar positief blijven, met de groeten aan BUMA